Ik heb me lang niet gerealiseerd dat vrouwelijke architecten aan de top van een bureau een uitzondering waren. Naïef misschien, maar tijdens mijn studie in Delft zag ik net zoveel talentvolle vrouwen als mannen om me heen. En ook bij DOK architecten was er nooit enig onderscheid.
Nu ik een eigen bureau heb, inmiddels met vier vrouwelijke partners, zie ik duidelijk dat we een uitzondering zijn. En het een blijkt onderwerp van gesprek, binnen en buiten het bureau.
Er is waarschijnlijk niet één antwoord op de vraag waarom er minder vrouwen eigenaar van een bureau zijn. Ik las
zojuist het artikel van Tracy Metz in Mevr. De Architect van A.ZINE. Ik denk inderdaad dat het beestachtig hard werken en de behoefte om parttime te werken niet de
doorslaggevende factoren zijn.
Het gaat inderdaad om ambitie en de aarzeling om op de voorgrond te gaan treden. Toch moeten we die schroom van ons af gooien en laten zien en horen wat we kunnen. Alleen zo kunnen wij, als vrouwelijke architecten die er nu wél zijn, een zichtbaar rolmodel zijn.
Door alle aandacht die er nu dankzij A.zine is, is dit het moment; ik neem de uitdaging aan!
Reactie op artikel avn Tracy Metz in printuitgave van A.zine "mevr. de architect".